Stel je eens een leven voor, waarin iedereen waarvan je houdt je verlaten heeft. Dat je leeft in pure eenzaamheid. Dat je door de dood gescheiden bent van je moeder, je vader je verlaten heeft en je grootouders geen zin hebben om voor je te zorgen.
De enige toekomst die je dan staat te wachten is het harde en lijmsnuivende leven op straat. Een leven waar vecht- en moordpartijen de realiteit zijn en de enige methode tot overleven is.
Waar je in de nacht opgeschrikt kan worden doordat de politie, gewapend met knuppels en messen, jacht op je maakt. Opgejaagd als wild ren je de nacht door. Hopend dat je op tijd een schuilplaats kan vinden en de politie je niet zal vermoorden of anders verminken en opsluiten zal.
Op zondag wordt er op straat een soort kerkdienst gehouden. Hier krijgen ze te horen dat er een God is die van ze houdt, maar ook dat wij om ze geven. Voor de politie is een leven van een straatkind zonder waarde. Wij vertellen ze dat ze waardevol zijn.
Deze kinderen zijn gemiddeld tussen de 8 en 20 jaar oud, maar geestelijk lijken ze soms veel jonger door een chronisch tekort aan aandacht. Hierdoor heb je binnen 10 minuten een jongen van 15 jaar, die naast je komt zitten en aanhankelijk tegen je aanleunt. Een jongen die hunkert naar een luisterend oor. Die tegen je aankruipt alsof hij nog een kind is van 7 jaar: op zoek naar aandacht en liefde.
Na een week waarin hij stoer en hard moest zijn en vol vechtpartijen, heeft hij een moment dat hij zich beschermd voelt.
Verderop zit Panena. Ze is 18 jaar en heeft een meisje van twee jaar oud. Ze leeft op straat. Wat ze doet om aan eten te komen wil ze niet vertellen, dus die conclusie is gauw getrokken. Door haar kindje is ze niet meer welkom thuis. Wat staat haar te wachten? Welke toekomst ligt er voor haar in het verschiet?
Het was een confronterende ontmoeting met deze straatkinderen. De gesprekken, de geleefde gezichten. Je ziet de gevolgen van de lijmsnuiverij zien. De aandacht waar deze kinderen naar hunkeren.
En dan het doorzettingsvermogen dat ze hebben, en de overlevingsdrang die ze op de been houdt. Het houdt je een spiegel voor. Het spiegelbeeld geeft je vragen.
Maar ook de vraag om hulp echoot in je oren.
Nu alleen nog een antwoord...
De enige toekomst die je dan staat te wachten is het harde en lijmsnuivende leven op straat. Een leven waar vecht- en moordpartijen de realiteit zijn en de enige methode tot overleven is.
Waar je in de nacht opgeschrikt kan worden doordat de politie, gewapend met knuppels en messen, jacht op je maakt. Opgejaagd als wild ren je de nacht door. Hopend dat je op tijd een schuilplaats kan vinden en de politie je niet zal vermoorden of anders verminken en opsluiten zal.
Op zondag wordt er op straat een soort kerkdienst gehouden. Hier krijgen ze te horen dat er een God is die van ze houdt, maar ook dat wij om ze geven. Voor de politie is een leven van een straatkind zonder waarde. Wij vertellen ze dat ze waardevol zijn.
Deze kinderen zijn gemiddeld tussen de 8 en 20 jaar oud, maar geestelijk lijken ze soms veel jonger door een chronisch tekort aan aandacht. Hierdoor heb je binnen 10 minuten een jongen van 15 jaar, die naast je komt zitten en aanhankelijk tegen je aanleunt. Een jongen die hunkert naar een luisterend oor. Die tegen je aankruipt alsof hij nog een kind is van 7 jaar: op zoek naar aandacht en liefde.
Na een week waarin hij stoer en hard moest zijn en vol vechtpartijen, heeft hij een moment dat hij zich beschermd voelt.
Verderop zit Panena. Ze is 18 jaar en heeft een meisje van twee jaar oud. Ze leeft op straat. Wat ze doet om aan eten te komen wil ze niet vertellen, dus die conclusie is gauw getrokken. Door haar kindje is ze niet meer welkom thuis. Wat staat haar te wachten? Welke toekomst ligt er voor haar in het verschiet?
Het was een confronterende ontmoeting met deze straatkinderen. De gesprekken, de geleefde gezichten. Je ziet de gevolgen van de lijmsnuiverij zien. De aandacht waar deze kinderen naar hunkeren.
En dan het doorzettingsvermogen dat ze hebben, en de overlevingsdrang die ze op de been houdt. Het houdt je een spiegel voor. Het spiegelbeeld geeft je vragen.
Maar ook de vraag om hulp echoot in je oren.
Nu alleen nog een antwoord...
