30 september 2008

Ter info | Gastenboek vernieuwd!

Omdat ons gastenboek niet meer functioneerde als men van een gastenboek mag verwachten, is deze vernieuwd:

Klik hier om het gastenboek te bezoeken.


29 september 2008

Bericht 55 | Altijd vrolijk zijn?!

Van de week kreeg ik van iemand een email waarin ze schreef:
De verhalen op de website zijn altijd erg indrukwekkend, maar ze geven me altijd het gevoel dat ik eigenlijk alleen nog maar vrolijk mag zijn en mag lachen, omdat ik het zo goed heb in Nederland.
Het heeft me aan het nadenken gezet. Is dit de boodschap die ik wil geven: Dat we onze emoties moeten controleren en dus altijd vrolijk en gelukkig moeten zijn? Is dit realistisch? Of wenselijk?

Nee... dit is zeker niet iets wat in me op was gekomen, laat staan dat ik jullie ertoe wil aanzetten. Ik schrijf ook niet met als doel jullie ergens toe aan te zetten, maar ik schrijf wel om met jullie te delen wat ik zie en meemaak.

Ik schrijf jullie ook om een andere wereld te laten zien. Een wereld die niet fictie is, maar die parallel loopt aan ons eigen westerse bestaan. In die wereld leven mensen die minder hebben dan wij. Een tekort aan basisbehoeften of een te kort aan (ouderlijke) liefde en aandacht.
Deze wereld is niet ver weg. Wij hadden net zo goed in die wereld geboren kunnen zijn. Misschien woonde jij dan wel in een sloppenwijk en wist je niet of er voor die dag wel eten zou zijn. Of misschien was jij dan wel dat eenzame kindje dat ik hoorde zingen:
Ik ben als een bloem, maar alleen in een veld.
Geen vader die mij water geeft
en geen moeder die mij kust
.
Als ik denk aan ons rijke leven, dan ben ik dankbaar. Betekent dit dat ik altijd vrolijk en lachend rondloop? Nee hoor... ik ben nog steeds dezelfde persoon, mét emoties. Maar het betekent wel dat ik dankbaarder en tevredener ben geworden.

Mopperen over eten zullen wij bijvoorbeeld niet snel weer doen. Wanneer je iemand hebt zien sterven door gebrek aan voedsel, dan veranderd dit je leven! Wanneer je iemand hebt ontmoet die haar lichaam verkoopt voor een zakje rijst of suiker, dan vergeet je dat nooit meer.
Betekent dit dat wij opeens al het eten lekker vinden? Dat niet, maar we hebben wel leren inzien dat eten een basisbehoefte is. We kunnen eindeloos genieten als het lekker is, maar het is geen vereiste meer.

En dit geld voor nog vele aspecten in het leven. Wij hebben het goed! Zijn we dan ook dankbaar voor en tevreden met al onze zegeningen? Bezitten wij de gave om ervan te genieten?

25 september 2008

Bericht 54 | Minuten alsof het seconden zijn...

Wat kan de tijd onvoorstelbaar snel gaan. De wijzers van de klok passeren de minuten alsof het seconden zijn. En ondertussen zijn we hier alweer bijna een maand en zit een kwart van onze periode hier erop. Zelfs de griep hebben we alweer beiden achter ons.

We genieten ervan om hier te zijn. We hebben een heerlijk huisje toebedeeld gekregen en genieten van luxe die we al lang niet meer gewend zijn: warme (werkende) douche, een koelkast, goed matras (incl. bijbehorende zachte kussens) en een eigen keukentje!

Bij dit project kunnen we ons letterlijk storten op het werk. Het werk dat we doen hebben we tijdens 1 of meerdere van de andere projecten eerder gedaan. Er hoeft dan ook niet al te veel tijd gestopt te worden in de leerfase ervan. Dit komt goed uit, want wij blijven hier twee maanden korter dan bij de andere projecten.

Het werk waarmee wij onze dagen (en vaak ook avonden en weekenden) mee vullen bestaat uit:
- Het aanpassen en uitbreiden van de database van het project;
- Het ontwerpen van een nieuwe layout (huisstijl) voor het drukwerk;
- Het maken van (financiele) rapporten;
- Financiele administratie opzetten voor school;
- Presentatie voor de organisatie maken;
- Volunteer manual (vrijwilligers handboek) schrijven.

Verder zijn er nog wat kleine dingen waar we ongeveer een dagdeel per week mee bezig zijn:
- Computerlessen;
- Tekenlessen;
- Opvang van de jongste kids;
- Presentatie foto’s en tekeningen maken.

Het is leuk om het werk te doen dat vaak blijft liggen en veel mensen liever niet doen. We brengen dan ook veel tijd achter de computer door en genieten ervan dat wij onze ervaring en opgedane kennis in praktijk kunnen brengen!

19 september 2008

Bericht 53 | Idealistische visie


Wanneer je een tijd verblijft tussen projecten als deze, ga je nadenken over wat de beste vorm is van het opvangen van kinderen. Veel mensen hebben hetzelfde idealistische concept voor ogen: Geen grote massale weeshuizen met enorme eetzalen, maar aparte huizen met ‘ouders’ die voor een niet al te grote groep kinderen zorgen.
Meestal blijft deze idealistische visie in de concept fase hangen.

Niet in dit project, hier wordt de visie verwezenlijkt door middel van ‘children’s homes’. Zo’n huis bestaat uit twee delen, een deel is voor 16 meisjes en het andere deel voor 16 jongens. Elk huis heeft vier ‘house parents’.

Wanneer kinderen uit de jungle in het Living Waters Village terecht komen, worden ze eerst getraind in een trainingscenter. Hier leren dingen als tandenpoetsen, wassen enz. Na deze training is het de bedoeling dat de kinderen naar een ‘childrens home’ verhuizen. In deze huizen functioneert alles als bij ‘gewone’ families. Ze koken samen, eten samen en ook hun vrije tijd wordt samen besteed.
Het is een verademing om te zien dat het idealistische concept daadwerkelijk uitvoerbaar is!

De foto’s laten de twee eerste ‘childrens homes’ zien. Het derde huis wordt nu gebouwd en is bijna af. De bouwplannen voor de volgende 5 huizen liggen er ook al...
Maar dit is nog maar het begin. Uiteindelijk moeten er 30 van deze huizen onderdak bieden aan 1000 kinderen!



14 september 2008

Bericht 52 | Koppensnellers & Kannibalisme

Iets van vroegere tijden; koppensnellers die met het hoofd van hun vijand rondrennen en die het kannibalisme praktiseren? Dat heb ik altijd gedacht, maar het tegendeel is waar. Het is haast niet te geloven dat sommige van de kinderen hier mensen hebben vermoord, hoofden als een trofee omhoog hebben gehouden en mee hebben gedaan een de praktijken van kannibalen! Dit doen ze niet geheel vrijwillig. Ze hebben het gevoel dat ze niets anders kunnen kiezen, want wanneer ze weigeren worden ze verstoten door hun stam. En de stam is alles dat ze hebben.

Dankzij dit project hebben ze nu wel een keuze. Wanneer ze hun stam willen verlaten zijn ze welkom in het ‘Living Waters Village’ en wordt hun onderdak, eten en een toekomst (o.a. door scholing) aangereikt!

06 september 2008

Bericht 51 | Nieuw (t)huis

Wij bewonen nu ruim een week ons nieuwe (t)huis. Dit bevindt zich op Borneo, Indonesië. Om er te komen reis je uren met de bus over onverharde of flink beschadigde wegen. Heel veel uur stuiterend in een bus en een lekke band later dachten we er te zijn, maar er volgde nog een laatste rit in de jeep van het project. De onverharde heuvelachtige weg brengt je naar ‘the Living Waters Village’.

Zodra je de poort doorrijdt ben je opslag vergeten dat je je in ‘the middle of nowhere’ bevind en alleen het adembenemende uitzicht over de beboste heuvels herinnert je aan het feit dat je omgeven bent door jungle. En het is met recht dat het project een dorp wordt genoemd. Er zijn wegen (inclusief lantarenpalen), scholen, watertanks en waterputten en er is zelfs een zendmast.
Dit project heeft als uitwerking dat je er heel stil van wordt. Als je ziet wat er allemaal al bereikt is en als je bedenkt wat er allemaal nog aan plannen liggen (kliniek, ziekenhuis, radiostation etc.) dan ben je dankbaar dat er projecten zijn als deze. Wat een positieve input geven ze aan de omgeving!

De eerste week zijn er elke dag veel nieuwe indrukken. Een van de indrukken is een klein meisje (4 jaar), Thessa. Zij woont hier nu nog maar een paar maanden. Als ze op je af komt rennen en in je armen springt, kun je je haast niet voorstellen dat ze ooit niet lachte! In een paar maanden tijd is ze een vrolijke kleuter geworden. Ook in India waren er meisjes als Thessa: toen ze aankwamen toonden ze geen emoties, maar in een paar maanden leren ze spelen, zingen en lachen! Een lach kan dan het mooiste geluid zijn dat je je voor kunt stellen...

Momenteel zorgen ze hier voor meer dan 300 kinderen! Ruim 50 wonen in een dorp verderop (Nanga Pinoh). Hierdoor kunnen ze naar de middelbare school. De rest van de kinderen woont in het dorp wat gecreëerd is door het project.

Kortom, het project is zo mooi en indrukwekkend dat het lastig is om in woorden te beschrijven of op foto’s vast te leggen. We zullen de komende maanden toch een poging doen om jullie ‘mee te nemen’ naar dit project.