18 december 2008

Bericht 61 | Aan het einde van de reis...

Het zit erop. Het einde van de reis is bereikt. Het was een mooie, intrigerende, ervaringsvolle reis. We hebben 4 bijzondere ‘stops’ gehad: Kenia, India, Thailand en Indonesie. We hebben geleerd wat ontwikkelingswerk en zendingswerk inhoudt. Van verschillende culturen geproefd. Verschillende werkzaamheden gedaan (beter gezegd: moeten ontdekken) en onze talenten verder ontwikkeld. Soms frustraties overwonnen, maar altijd het project met pijn in ons hart achter moeten laten.

Terugblikkend op deze reis is het niet verwondelijk dat we ondertussen lichterlijk vermoeid zijn geraakt. We hebben zo veel en verschillende werkzaamheden mogen doen. Een korte terugblik:

Kenia > 06|'07 - 12|'07
Arie heeft de financien gedaan en alles overgezet naar een nieuw boekhoud systeem. Jisca was coordinator Care & Compassion en werkte in de sloppenwijken met mensen die besmet waren met Aids. Ook heeft ze een handboek geschreven hoe Care & Compassion opgezet kan worden in andere landen in Afrika.

India > 01|'08 - 06|'08
Samen hebben we een database ‘gebouwd’. Daarnaast vele andere dingen gedaan: een EHBO-stappen kaart gemaakt, een vrijwilligershandboek geschreven, een speciaal vakantie-programma gehouden voor de meiden. Ook hebben we ansichtkaarten gemaakt en verkocht om meer inkomsten te genereren. Jisca heeft tekenlessen gegeven en Arie computerles.

Thailand > 07|'08 - 08|'08
Hier hebben we samen de financiele administratie van het project overgezet naar een officieel boekhoudprogramma.

Indonesie > 09|'08 - 12|'08
Samen hebben we de bestaande database uitgebreid en wederom een vrijwilligershandboek geschreven. Ook hebben we een tweetal financiele rapporten gemaakt. Verder heeft Jisca het drukwerk (folders etc.) opnieuw ontworpen en een nieuwe presentatie gemaakt.

We zijn geslaagd. Alle projecten hebben ons gevraagd terug te komen. Dat maakt ons erg dankbaar. Het geeft ons het gevoel dat we echt iets hebben mogen betekenen.
We beseffen dat onze reis ons ook veranderd heeft. We zijn gaan houden van de derde wereld. We hebben er veel meegemaakt, een bijdrage aan mogen leveren en het is een verrijking van ons leven geworden.

Bedankt dat jullie met ons ‘meegereist’ hebben. Jullie betrokkenheid hebben we heel erg gewaardeerd! Het was leuk om te merken dat jullie de berichten lazen en we hebben genoten van elke reactie die we kregen. (Ze zijn natuurlijk nog steeds welkom...)

En nu naar Nederland! Want ondertussen zijn wij aan onze terugreis begonnen. Via Kuching reizen we naar Kuala Lumpur (Maleisie). Hier zullen wij kerst vieren. Daarna, vlak voor oud en nieuw, zetten wij weer voet op Nederlandse bodem!

16 december 2008

Bericht 60 | Hunkerend naar liefde

Ik blijf me elke keer verbazen hoe een kind, dat zonder ouders opgroeid, hunkert naar aandacht. Van de week liepen Arie en ik naar ons huisje toe (15 min. vanaf de eetzaal), onderweg kwamen we een jongentje (11jr) tegen die duidelijk liep te treuzelen zodat hij met ons mee kon lopen. Ik wilde hem speels een kneepje in zijn arm geven, maar hij greep gelijk mijn hand beet.
Na een paar minuten zo gelopen te hebben, kwamen we een paar werklui tegen. Deze mannen komen van buitenaf en horen niet bij het project. Voor een indonesische jongen van 11 jaar moeten zij het toonbeeld van stoerheid zijn: met hun scooters, met tatoeages versierde armen en een kruitnagel-sigaret die speels uit hun mond bungelt. Glimlachend bedacht ik me dat deze jongen zich vast groot zou willen voordoen bij de werkmannen en dat hij mijn hand wel snel los zou laten. Maar niets was minder waar. Hij kneep eens extra in mijn hand en liep gewoon door.
Welke jongen van 11 jaar loopt er in Nederland nog aan de hand van iemand die hij net kent? En zeker op het moment dat hij langs een plek komt waar hij meestal het stoere ventje uithangt? Met een schok besefte ik me –wederom- wat een tekort er ontstaat bij deze kinderen die zonder ouders opgroeien. Wat hebben ze liefde en aandacht nodig!

Column 07 | Aan de dood ontsnapt

09 december 2008

Bericht 59 | “Bugs of Borneo”


Terwijl we druk aan het afronden zijn, is er niet veel tijd voor lange verhalen. Daarom willen we jullie deze keer niet met woorden, maar met foto’s laten genieten van het leven in Borneo.

De slang hebben jullie al gezien, vandaag is het thema ‘bugs’. Insecten in alle vormen en maten, maar de voorkeur gaat natuurlijk uit naar de enorme exemplaren. En met ‘enorme exemplaren’ bedoel ik formaat HANDPALM. En dit zonder te overdrijven...

En om het beeld van de fauna van Borneo completer te maken, doe ik er ook een foto bij van wat andere dieren, zoals een slang die eerder een uit zijn krachten gegroeide regenworm lijkt. (Klik op de foto om deze vergroot te zien.)



















Ps: Alle foto’s zijn gemaakt afgelopen 2 weken!