Dat wij het een lust vinden om ontwikkelings- en zendingswerk te doen, dat is de meesten van jullie wel bekend. Maar er zijn ook lasten. En deze keer wel een bijzonder jeukende last! Ik zal het even toelichten; in een meisjesweeshuis zijn luizen (van die vieze zwarte beestjes die normaal alleen de kleuterscholen onveilig maken) een plaag waar je niet vanaf komt. Die lieve kinderkopjes die jullie op de foto’s zien, zitten vol met luizen. Honderden eitjes kun je zo met het blote oog zien zitten. Wij dachten erg voorzichtig te doen. Hielden enige voorzichtige afstand van die luizenkoppies, en ik (Jisca) droeg mijn haar al vanaf de eerste keer dat ik het zag niet meer los. Maar helaas, onze inspanningen ten spijt, nu hebben wij ook van die vieze krioelende kruipers die in ons haar huisvesten!
En een gruwel dat we het vinden!!! En het is ook niet zo dat het er maar eentje is die besloten heeft dat wonen op mijn hoofd een goede optie is. Bij nadere inspectie (met zo’n netenkam) kwam ik tot de ontdekking dat het er gelijk ook tientallen zijn die mijn hoofd bevolken. Ik ben benieuwd hoeveel van jullie al op je hoofd hebben gekrabd bij het lezen van dit bericht. Jullie geluk is dat de jeuk maar schijn is, en is die bij ons echt!
