Iedereen begrijpt dat het gemis van ouders heel erg is. Maar als je in een weeshuis zit besef je pas de onmisbare rol die ouders spelen. Hoe belangrijk het is om een eigen plek te hebben:
… Een plek waar ruimte wordt gegeven voor je ontwikkeling, de vorming van je karakter en het eigen maken van een mening.
… Een plek waar je weet dat je welzijn ertoe doet en dat iemand die ook zorgvuldig in de gaten houdt.
… Dat er een ouder is die mee kan gaan naar het ziekenhuis, en die de dokter kan vertellen welke vaccinaties je hebt gehad en of je al de waterpokken hebt gehad, die ook weet wanneer je ziek werd.
… Die ook toezicht houdt op je studieresultaten en die aan het einde van de dag vraagt: ‘hoe was school vandaag?’
… De plek waar je hoort dat je er mag zijn.
… Waar gezegd wordt: ’ik hou van je!’
Samen zijn we begonnen met het bouwen van een database. Op dit moment is er bijna geen informatie bekend over de meiden. Ze zijn een nummer, en er is alleen een klein beetje achtergrondinfo aanwezig. Meer niet. Nergens staat hun gezondheid geregistreerd. Er is niemand die hun karakter analyseert, en die in de gaten houd of er grote veranderingen plaats vinden. En wie houdt er in de gaten of je studieresultaten verslechten? Wij hopen dat onze database kan helpen om te zorgen dat de meiden in plaats van een nummer een persoonlijkheid te worden.
’s Ochtends en ‘s avonds houden we ons bezig met het werk in het hostel waar de meiden slapen. Verder geef ik (Jisca) vijf middagen per week tekenlessen aan meiden van 5 tot 17 jaar oud. ’s Avonds teken ik wat af met de 30 meisjes van 5 jaar en jonger. Ik geniet hier erg van. En ik hoop dat ik tijdens deze momenten een plek kan creëren waar de meiden zichzelf kunnen zijn, dat ze weten dat ze daar hun verhaal kwijt kunnen.
… Een plek waar ruimte wordt gegeven voor je ontwikkeling, de vorming van je karakter en het eigen maken van een mening.
… Een plek waar je weet dat je welzijn ertoe doet en dat iemand die ook zorgvuldig in de gaten houdt.
… Dat er een ouder is die mee kan gaan naar het ziekenhuis, en die de dokter kan vertellen welke vaccinaties je hebt gehad en of je al de waterpokken hebt gehad, die ook weet wanneer je ziek werd.
… Die ook toezicht houdt op je studieresultaten en die aan het einde van de dag vraagt: ‘hoe was school vandaag?’
… De plek waar je hoort dat je er mag zijn.
… Waar gezegd wordt: ’ik hou van je!’
Samen zijn we begonnen met het bouwen van een database. Op dit moment is er bijna geen informatie bekend over de meiden. Ze zijn een nummer, en er is alleen een klein beetje achtergrondinfo aanwezig. Meer niet. Nergens staat hun gezondheid geregistreerd. Er is niemand die hun karakter analyseert, en die in de gaten houd of er grote veranderingen plaats vinden. En wie houdt er in de gaten of je studieresultaten verslechten? Wij hopen dat onze database kan helpen om te zorgen dat de meiden in plaats van een nummer een persoonlijkheid te worden.
’s Ochtends en ‘s avonds houden we ons bezig met het werk in het hostel waar de meiden slapen. Verder geef ik (Jisca) vijf middagen per week tekenlessen aan meiden van 5 tot 17 jaar oud. ’s Avonds teken ik wat af met de 30 meisjes van 5 jaar en jonger. Ik geniet hier erg van. En ik hoop dat ik tijdens deze momenten een plek kan creëren waar de meiden zichzelf kunnen zijn, dat ze weten dat ze daar hun verhaal kwijt kunnen.
