21 april 2008

Bericht 40 | Over ons leven in India





















ONS THUIS
Vandaag vroeg iemand mij in welk land mijn thuis zich bevindt. Een goede vraag, waar zijn wij thuis? Soms voelt ons leven een beetje als een nomadenleven. Onze inboedel bevindt zich in onze rugzakken en wij zijn zo flexibel mogelijk. Het dichtste wat momenteel in de buurt komt van ons ‘thuis’ is India.

INDIA
India is een land van uitersten. Dankzij hun sterke positie in de informatica zie je een klein deel van India groeien. Op het platteland en in de kleine steden kijken inwoners trots naar deze ontwikkeling van ‘hun’ India. Toch hebben zij er geen profijt van. Hun staat nog steeds zeven dagen per week een lange werkdag te wachten voor een salaris dat lager ligt dan een euro per dag.

Het is een land waar mensen met hun handen eten en waar de linkerhand gebruikt wordt voor toiletbezigheden. (Toiletpapier is hier onbetaalbaar, het is het dagsalaris van de arme mensen). Het is ook een land zonder vuilnisemmers en waarbij een flinke wind het zand en afval om je oren doet vliegen. Waar verkeersregels niet bestaan, maar ook niet nodig lijken. Oversteken doe je door jezelf op straat te ‘gooien’ en auto’s te ontwijken. Mannen kunnen uren hand in hand lopen met elkaar en ook vrouwen zijn heel close met elkaar. Maar mannen en vrouwen, al dan niet getrouwd, raken elkaar met geen vinger aan op straat.

Het ook het land van de beschilderde olifanten en fel gekleurde tempels. Het land waar kleur het straatbeeld domineert. De koeien lopen hier met beschilderde horens en de mensen lopen met een beschilderd voorhoofd. Waar je van de ene geurexplosie in de andere terecht komt. En elke winkel een klein altaartje voor een hindoegod heeft en waar de wierrook dampen als een dichte mist hangen. Waar je je haar kunt laten knippen voor minder dan 50 eurocent en waar de uithangborden van een winkel vaak nog groter zijn dan de winkel zelf. Het is een land waar schoonheid essentieel is. Schoonheid die wordt gevonden in de vrouw: Kleurige doeken, wapperende sjaals, rinkelende armbanden, glanzende vlechten en veel gouden sieraden die schitteren in het zonlicht.
ONS LEVEN IN INDIA
Ons leven hier is heel anders. Wanneer wij ons hostel uitlopen staat de hitte ons al op te wachten. Elke dag lijkt het een paar graden warmer te worden. Het is hier nu 40°C en ons is al beloofd dat het nog veel warmer zal worden. (Wanneer het nu 27°C is klaag ik nu dat het zo koud is!) Terwijl we door de brandende zon naar de eetzaal lopen ritselen de palmtakken boven ons hoofd en spelen de schaduwen van de palmbomen tussen onze voeten. Rechts zit een rode kameleon die van schrik van kleur verschiet. Twee prachtige vlinders cirkelen romantisch boven ons hoofd.
Tegelijk met 307 kinderen komen wij aan bij de eetzaal en wij zien de rijst al staan. Wij eten hier drie keer per dag rijst en soms is het zo pittig dat de tranen in je ogen springen! Op twee maaltijden per week na is al het eten vegetarisch en een ei bij het eten is dan ook een ware traktatie (wat zo’n 1 á 2 keer per week voor komt).
Aardappelen worden gezien als groente, dus het komt vaak voor dat onze maaltijd bestaat uit rijst en met de aardappels als bijgerecht.

LUXE-LOOS
Missen we Nederland? Op familie en vrienden na missen wij niets. Maar van sommige luxe aspecten zullen wij (als wij ooit weer terug zijn in Nederland) wel heel erg gaan genieten:
- Een warm bad: wij hebben alleen koud water.
- Een douche: wij hebben een kraantje en een emmer dat als onze douche fungeert.
- Stromend water: wij hebben maar twee á drie keer per dag voor een halfuurtje stromend water.
- Stabiele elektriciteit: Vaak hebben we minstens 4 uur per dag geen stroom.
- Stabiel en bereikbaar Internet: soms kost het ons een paar uur om een simpele email te verzenden.
- Brood: rijst is niet iets dat ik in Nederland ook als ontbijt ga eten (ik ga maar niet uitweiden over wat ik aan etenswaren mis. Ik hou het er maar op dat de smaken van het eten hier niet te vergelijken zijn met Nederland).
- Een wasmachine: de handwas is nog niet een expertise van mij geworden en als ik naar onze badhanddoeken of het bedlinnen kijk, hoop ik van harte dat handwassen tijdelijk is!

In Nederland neem je al deze dingen zo gemakkelijk voor lief. Maar ik weet zeker dat wij er enorm van gaan genieten wanneer wij terug zijn! Maar vooralsnog zijn wij nog steeds blij dat wij hier zijn en hebben wij erg veel zin in het volgende project en genieten we ervan dat wij nog even als nomaden verder mogen leven.

WERZAAMHEDEN
Wij zijn nu over de helft van ons project in India. Onze werkzaamheden zijn ondertussen uitgegroeid tot een diverse verzameling van taken.
Naast onze huidige bezigheden als het ontwerpen van de database, het hostelwerk en de tekenlessen zijn wij nu ook bezig met:
- Verbeteringen uitvoeren in het hostel. Toen wij hier arriveerden waren de kamers vaak smerig. Wij houden nu elke maand een ‘houd-je-kamer-schoon’ wedstrijd. Het werkt onvoorstelbaar goed. De kamers stinken niet meer en elke week gaan ze er gezelliger uitzien. De winnaar van de maand krijgt van ons een cadeautje.
- Het maken van EHBO-flowcharts (= stroomschema’s). Deze komen in de keuken, het hostel en de school te hangen en ze behandelen onderwerpen als: wat te doen wanneer je je verbrand, snijdt, gebeten of gestoken wordt, flauwvalt, onder stroom staan, enz.
- We doen de fotografie voor en de grafische vormgeving van ansichtkaarten. Deze gaan verkocht worden en de verdiensten zijn voor het weeshuis.
- Het bedenken, uitwerken en uitvoeren van een vakantieschema. De kinderen hebben zo’n 8 weken vakantie en wij zorgen ervoor dat elk kind elke week iets leuks heeft om te doen. Voor onze komst waren vakanties vooral gevuld met het doen van klusjes zoals het werken in de tuin (met 40°C!) Nu hebben we een heel schema voorbereid vol leuke activiteiten: bijvoorbeeld het maken van kaarten, knutselwerkjes, kettinkjes etc. Arie geeft de oudere meiden computerlessen. Ik (Jisca) draag daarnaast zorg voor het vakantieprogramma van de meiden die de middelbare schoolleeftijd hebben of al naar ‘college’ gaan. Zij hebben de leeftijd 14 tot 21 jaar en krijgen weinig kans om zich een meisje of vrouw te voelen. Juist dit is in deze cultuur heel belangrijk. Vandaag vertelde ik ze dat ik make-up heb gekocht en dat ze een beauty-dag zouden krijgen. De glundering op hun gezicht was onbetaalbaar.
- Wanneer er teams of andere gasten komen zijn wij nauw betrokken bij het maken van de planningen en de communicatie. Daarnaast wordt ons vaak gevraagd te helpen bij het uitstippelen van een nieuw systeem of een nieuw beleid. Veel tijd wordt er dan ook gestopt in het vergaderen en het uitwerken van ideeën.

Door al deze bezigheden en hun bijbehorende drukte vliegt de tijd. Aan het einde van de week hebben wij vaak nog een stuk planning over. Van vrije tijd komt er dan ook niet veel, maar dat vinden wij niet erg. Heel veel bijzonders is er niet met onze vrije tijd te doen, aangezien wij het terrein niet mogen verlaten. Ook zitten wij elke avond vanaf 21.00 uur opgesloten in ons hostel en kunnen wij niet meer naar buiten.

WONEN
Onze ‘woning’ hier is een kamer van 15 m2. In die zelfde kamer wonen en werken wij en brengen wij onze vrije tijd door. We komen zo’n 1 keer in de twee weken buiten het terrein om een snelle boodschap te doen. Onder begeleiding mogen we dan met de bus naar een dichtbijgelegen dorpje. Arie staat dan vanaf het ‘mannendeel’ naar mij te knipogen terwijl ik netjes in het vrouwendeel van de bus blijf staan. Ondertussen staat de Hindi muziek zo hard dat mijn trommelvliezen trillen maar iedereen lijkt ervan te genieten. Tijdens deze kleine uitjes staan al onze zintuigen op scherp en we genieten dan volop van India en zijn intrigerende cultuur!








































02 april 2008

Bericht 39 | Er even tussenuit

Lieve mensen!

Via deze weg willen wij heel hartelijk danken voor jullie betrokkenheid. We kregen al de vraag waar ons volgende weblog bericht bleef. Maar de laatste weken zijn we flink druk geweest. Afgelopen twee weken hebben we een Canadees team, bestaande uit 16 personen, in het weeshuis gehad. Het heeft veel voorbereidingstijd gekost (lees: vergaderingen, schema’s maken en nog meer vergaderingen…) en ook de aanwezigheid van het team slurpte onze tijd op.

Maar we hebben er ook profijt van gehad, want wij konden mee op hun uitje! Het was heerlijk om even buiten de muren van het weeshuis te kunnen zijn en om iets meer mee te krijgen van de indrukwekkende natuur in India. Zo hebben we genoten van mooie watervallen, de prachtige bergen en hebben we aapjes en olifanten gezien. Hierbij een kleine impressie zodat jullie mee kunnen genieten!

Liefs Arie & Jisca