25 juli 2007

Bericht 07 | Armoede vs welvaart


Team nummer twee is gearriveerd. En daarmee komen wederom twee uiterste werelden bij elkaar.
Aan de ene kant zitten de Kenianen, waarvan veel niet weten of ze die dag wel iets te eten hebben. Aan de andere kant het stereotype Amerikanen: waarvan de een nog dikker is dan de andere.

We nemen ons elk keer voor om niet generaliserend en bevooroordeeld een team te ontvangen. Maar eerlijkheid doet me bekennen dat ze vaak aan het stereotype voldoen: Ze slepen tassen vol voedsel mee om maar niet iets te hoeven missen van hun dagelijkse (junk)food.
(Denk hierbij aan: kaas, burritos, m&m's, mueslirepen, kaascrackers, chocoladekoekjes enz voor een verblijf van 1 week in Kenia). Het Keniaanse eten is niet goed genoeg en verdwijnt gemakkelijk in de vuilnisbak.

Aan de overkant van onze straat begint de sloppenwijk en daar sterven nog mensen aan gebrek aan voedsel. Terwijl hier een Amerikaan op de bank zit die onder lijkt te gaan aan zijn gewicht: hij ziet er ongelukkig en onzeker uit.

Wat een contradictie: Aan de ene kant van de straat mensen die slachtoffer zijn geworden van de armoede, aan de andere kant de slachtoffers van de welvaart.
Als je slachtoffer van de armoede bent geworden, dan kun je er vaak niet veel aan doen. Maar hebben we onszelf niet slachtoffer van de welvaart gemaakt? Hebben wij hiermee een wereld gecreƫerd waarin ontevredenheid, overgewicht, individualisme en stress domineren?